" احكام قرض " قرض دادن به مسلمان مخصوصا به مؤمنين از كارهاى مستحب است، و در قرآن مجيد به آن امر شده، و قرض دادن به مؤمن قرض دادن به خدا شمرده شده، و وعده ء مغفرت به قرض دهنده داده شده، و در اخبار راجع به آن سفارش شده است، و از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله و سلم) روايت شده كه كسى كه به برادر مسلمان خود قرض بدهد، براى او به هر درهمى كه قرض داده به وزن كوه احد حسنات است، و اگر با او در طلب قرض مدارا كند بر صراط مانند برق بدون حساب و عذاب مى گذرد، و كسى كه برادر مسلمان به او شكايت كند و قرض ندهد خداوند عزوجل بهشت را بر او حرام مى كند.
و از حضرت صادق (عليه السلام) روايت شده كه اگر قرض بدهم براى من محبوب تر است از آن كه به مانند آن صدقه بدهم.
مسأله 2325 - در قرض لازم نيست صيغه بخوانند، بلكه اگر چيزى را به قصد قرض به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد، صحيح است.
مسأله 2326 - در صورتى كه در قرض شرط مدت نشده باشد، يا بعد از گذشتن مدت باشد، هر وقت بدهكار بدهى خود را بدهد طلبكار بايد قبول نمايد.
مسأله 2327 - اگر در عقد قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، طلبكار نمى تواند پيش از تمام شدن آن مدت طلب خود را مطالبه كند، ولى اگر مدت نداشته باشد، طلبكار هر وقت بخواهد مى تواند طلب خود را مطالبه نمايد.
مسأله 2328 - اگر طلبكار - در موردى كه حق مطالبه دارد - طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد، بايد فورا آن را بپردازد، و اگر تأخير بيندازد گناهكار است.