توضيح المسائل (فارسي) - الشيخ وحيد الخراساني - الصفحة ٦٤٤
" احكام وديعه (امانت) " مسأله 2380 - اگر انسان مال خود را به كسى بدهد و بگويد: (نزد تو امانت باشد) و او هم قبول كند، يا بدون اين كه حرفى بزنند صاحب مال بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او مى دهد و او هم به قصد نگهدارى كردن بگيرد، بايد به احكام وديعه كه مى آيد عمل نمايند.
مسأله 2381 - امانت دار و كسى كه مال را امانت مى گذارد بايد هر دو عاقل باشند، پس اگر انسان مالى را پيش ديوانه امانت بگذارد، يا ديوانه مالى را پيش كسى امانت بگذارد، صحيح نيست.
و كسى كه مال خودش را امانت مى گذارد بايد بالغ باشد، و جايز است بچهء مميز مال ديگرى را با اذنش نزد كسى امانت بگذارد، و امانت گذاشتن نزد بچهء مميز در صورتى كه متمكن از حفظ باشد و امانت را حفظ كند و مستلزم تصرف در مال بچه نباشد، اشكال ندارد.
و معتبر است كسى كه مال خودش را امانت مى گذارد سفيه و مفلس نباشد، مگر با اذن يا اجازه ء ولى سفيه و طلبكاران مفلس، ولى امانت گذاشتن نزد سفيه و مفلس - در صورتى كه مستلزم تصرف آنها در مال خودشان نباشد - مانعى ندارد، و در صورت استلزام با اذن يا اجازه ء ولى و طلبكاران اشكال ندارد.
مسأله 2382 - اگر از بچه اى چيزى را بدون اذن صاحبش به طور امانت قبول كند، بايد آن را به صاحبش بدهد، و اگر آن چيز مال خود بچه است و ولى اجازه ء امانت گذاشتن آن را نداده باشد، لازم است آن مال را به ولى او برساند، و چنانچه در رساندن مال به آنان كوتاهى كند و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد، و همچنين
(٦٤٤)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 639 640 641 642 643 644 645 646 647 648 649 ... » »»
الفهرست