واژه ها و اصطلاحات فقهى (الف) اجرة المثل: اجرت همانند، يعنى اجرت متعارف چيز و يا كارى، كه ممكن است از مقدار اجرتى كه در اجاره معين مى شود كمتر و يا بيشتر و يا مساوى آن باشد.
اجرة المسمى: اجرت ذكر شده، و مقصود اجرتى است كه در قرار داد اجاره تعيين شده است.
اجير: شخصى كه طبق قرار داد اجاره در مقابل اجرت كارى را انجام مى دهد.
احتلام: خارج شدن منى از انسان در حال خواب، كه يكى از علايم بلوغ مىباشد.
احوط: مطابق با احتياط.
استبراء: تحصيل پاكى از آلودگى و نجاست، و در چهار مورد به كار مى رود:
1 - استبراء از بول: عمل خاصى كه مردان بعد از خروج بول انجام مى دهند.
(رجوع شود به مسألهء 73) 2 - استبراء از منى: ادرار كردن پس از خروج منى.
3 - استبراء حيوان نجاستخوار:
رجوع شود به مسألهء 226.
4 - استبراء زن به حيض: رجوع شود به مسألهء " 2463 " استطاعت: توانايى، و مقصود توانايى انجام عمل حج است، كه شرح آن در مسألهء " 2053 " ذكر شده است.
استمناء: رجوع شود به مسألهء 1580.
استيفاء: بدست آوردن.
افلاس: رجوع شود به مسألهء 2306.
اعراض از وطن: تصميم انسان بر ترك هميشگى سكونت در وطن.
افضاء: رجوع شود به مسألهء 2444.
اسباب اماله: وسايل تنقيه.
الزام كردن: وادار كردن.
امساك: خود را از انجام كارى باز داشتن، مانند امساك روزه دار از مفطرات روزه.
اولى: سزاوارتر.
اهل كتاب: رجوع شود به مسألهء 107.
(ب)