است، پس كسى كه بدهكار است، اگر بتواند بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه كند، چنانچه در سفر نتواند بدهى خود را بدهد و براى فرار از دادن قرض مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر سفرش براى ترك واجب نباشد، هر چند در سفر ترك واجب كند نمازش شكسته است.
مسأله 1307 - اگر سفر او حرام نباشد ولى در زمين غصبى مسافرت كند، يا حيوان سوارى يا مركب ديگرى كه سوار است غصبى باشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند، مگر اين كه سفر او بر آن مركب براى فرار از رد آن به مالك باشد، كه در اين صورت بايد تمام بخواند.
مسأله 1308 - كسى كه با ظالم مسافرت مى كند، اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم در ظلمش، يا موجب جلال و شوكت و تقويت حكم ظالم شود، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
مسأله 1309 - اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1310 - اگر براى لهو و خوش گذرانى به شكار رود، سفرش در رفتن حرام و نمازش تمام است، و در برگشتن اگر هشت فرسخ باشد و براى شكار لهوى نباشد شكسته است، و چنانچه براى تهيهء معاش به شكار رود، نمازش شكسته است، و همچنين است اگر براى تجارت به شكار برود، و احتياط مستحب آن است كه نمازش را شكسته و تمام بخواند، و روزه را بگيرد و قضا نمايد.
مسأله 1311 - كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر بر مى گردد، اگر برگشتنش به تنهايى هشت فرسخ باشد، بايد نماز را شكسته بخواند، و احتياط مستحب آن است كه در صورتى كه توبه نكرده، هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1312 - كسى كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقى مانده ء راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و چهار فرسخ هم برگردد، بايد از وقتى كه شروع به سير و رفتن