را نگه دارد و سر يا پا را به آن بكشد، ولى اگر موقعى كه دست را مى كشد سر يا پا مختصرى حركت كند اشكال ندارد.
مسأله 262 - جاى مسح بايد خشك باشد، و اگر به قدرى تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است، ولى اگر ترى آن به قدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مى شود عرفا بگويند فقط از ترى كف دست است اشكال ندارد.
مسأله 263 - اگر براى مسح رطوبتى در كف دست نمانده باشد، نمى تواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از ريش خود كه داخل در حد صورت است رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد، و گرفتن رطوبت از غير ريش و مسح نمودن با آن محل اشكال است.
مسأله 264 - اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه ء مسح سر باشد، سر را با همان رطوبت مسح كند، و براى مسح پاها از ريش خود كه داخل در حد صورت است رطوبت بگيرد.
مسأله 265 - مسح كردن از روى جوراب و كفش باطل است، ولى اگر به واسطهء سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد، بنابر احتياط واجب بر كفش و جوراب مسح نمايد و تيمم هم بنمايد.
مسأله 266 - اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح آن را آب بكشد، بايد تيمم كند.
وضوى ارتماسى مسأله 267 - وضوى ارتماسى آن است كه انسان صورت و دستها را به قصد وضو در آب فرو برد، ولى مسح با ترى آن دست اشكال دارد، بنابراين اگر دست چپ را ارتماسى شست، مقدارى از آن را از طرف كف دست در آب فرو نبرد و با دست راست آن مقدار را بشويد، و بنابر احتياط واجب به بيرون آوردن از آب