مسأله 1716 - كسى كه بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، مى تواند كفاره ء چند روز را به يك فقير بدهد.
مسأله 1717 - اگر قضاى روزه ء ماه رمضان را چند سال تأخير بيندازد بايد قضا را بگيرد و از جهت تأخير در سال اول براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و اما از جهت تأخير سال بعدى چيزى بر او واجب نيست.
مسأله 1718 - اگر روزه ء ماه رمضان را عمدا نگيرد، بايد قضاى آن را به جا آورد و براى هر روز يك بنده آزاد كند، يا شصت فقير را طعام بدهد، يا دو ماه روزه بگيرد، و چنانچه تا ماه رمضان آينده قضاى آن روزه را به جا نياورد، بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.
مسأله 1719 - اگر روزه ء ماه رمضان را عمدا نگيرد، و در روز مكرر جماع يا استمناء كند، بنابر احتياط واجب كفاره هم مكرر مى شود، ولى اگر چند مرتبه كار ديگرى از مفطرات روزه را انجام دهد - مثلا چند مرتبه غذا بخورد - يك كفاره كافيست.
مسأله 1720 - بعد از مرگ پدر، پسر بزرگتر بايد قضاى روزه ء او را به تفصيلى كه در مسألهء " 1398 " گذشت به جا آورد.
مسأله 1721 - اگر پدر غير از روزه ء ماه رمضان، روزه ء واجب ديگرى را مانند روزه ء نذر نگرفته باشد، واجب است كه پسر بزرگتر قضا نمايد، ولى اگر براى روزه اجير شده و نگرفته باشد قضاى آن بر پسر بزرگ لازم نيست.
احكام روزه ء مسافر مسأله 1722 - مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد، و مسافرى كه نمازش را تمام مى خواند - مثل كسى كه شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است - بايد در سفر روزه بگيرد.
مسأله 1723 - مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولى مكروه است، هر چند براى فرار از روزه نباشد، مگر اين كه سفر به جهت ضرورتى باشد، و يا - به