احتياط واجب - بنا را بر دو بگذارد و نماز را تمام كند، و اعاده نمايد.
(هفتم) شك بين سه و شش، و سه و بيشتر از شش، ولى در اين شك - بنابر احتياط واجب - بنا را بر سه بگذارد و نماز را تمام كند، و اعاده نمايد.
(هشتم) شك بين چهار و شش، و چهار و بيشتر از شش كه احتياط واجب آن است كه بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و اعاده نمايد.
مسأله 1174 - اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى انسان پيش آيد، بايد به قدرى فكر كند كه آن شك مستقر شود، و بعد از آن مى تواند نماز را به هم بزند، و بهتر آن است كه به قدرى فكر كند كه صورت نماز به هم بخورد.
شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد مسأله 1175 - شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد از اين قرار است:
(اول) شك در چيزى كه محل به جا آوردن آن گذشته است، مثل آن كه در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه.
(دوم) شك بعد از سلام نماز.
(سوم) شك بعد از گذشتن وقت نماز.
(چهارم) شك كثير الشك، يعنى كسى كه زياد شك مى كند.
(پنجم) شك امام در شماره ء ركعتهاى نماز، در صورتى كه مأموم شماره ء آنها را بداند، و همچنين شك مأموم در صورتى كه امام شماره ء ركعتهاى نماز را بداند.
(ششم) شك در نمازهاى مستحبى و نماز احتياط.
1 - شك در چيزى كه محل آن گذشته است مسأله 1176 - اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آن را انجام داده يا نه - مثلا شك كند كه حمد خوانده يا نه - چنانچه مشغول كارى كه بعد از آن واجب است نشده، بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده به جا آورد، و اگر به كارى كه بعد از آن است مشغول شده - مثلا در حال خواندن سوره شك كند كه