است به اندازه اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد، ولى روزه ء او باطل مى شود، و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيهء روز از به جا آوردن كارى كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد، و همچنين اگر بترسد كه از نخوردن آب به او ضرر معتنا بهى برسد، يا آب نخوردن براى او موجب حرجى باشد كه عرفا قابل تحمل نباشد، كه در اين دو صورت مى تواند به اندازه ء رفع ضرر و حرج آب بياشامد.
مسأله 1590 - جويدن غذا براى بچه يا پرنده، و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولا به حلق نمى رسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد روزه را باطل نمى كند، ولى اگر انسان از اول بداند يا اطمينان داشته باشد كه به حلق مى رسد، روزه اش باطل مى شود و بايد قضاى آن را بگيرد، و در صورت رسيدن به حلق كفاره بر او واجب است.
مسأله 1591 - انسان نمى تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف به قدرى باشد كه براى روزه دار عرفا قابل تحمل نباشد، خوردن روزه اشكال ندارد.
2 - جماع مسأله 1592 - جماع روزه را باطل مى كند، اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، و اين حكم در جماع با غير زن در صورت عدم انزال مبنى بر احتياط است.
مسأله 1593 - اگر كمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، روزه باطل نمى شود مسأله 1594 - اگر عمدا جماع كند و قصد ادخال به مقدار ختنه گاه داشته باشد و شك ‌كند كه به آن اندازه داخل شده يا نه، روزه ء او باطل و بايد قضا نمايد، و بنابر احتياط واجب بقيهء روز را امساك كند، ولى كفاره واجب نيست.
مسأله 1595 - اگر فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد، يا در جماع بى اختيار باشد روزه ء او باطل نمى شود، ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد يا اختيار برايش پيدا شود، بايد فورا از حال جماع خارج شود، و اگر خارج نشود روزه ء او باطل است.