" احكام اجاره " مسأله 2201 - اجاره دهنده و كسى كه چيزى را اجاره مى كند بايد عاقل و بالغ باشند، و بايد بر اجاره به نا حق اكراه نشده باشند، و اگر اكراه شدند و بعد به اجاره راضى شدند، اجاره نافذ است، و در مال خود حق تصرف داشته باشند، پس اجاره دادن و اجاره كردن سفيه و مفلسى كه به حكم حاكم شرع ممنوع از تصرف در مال خود باشد نافذ نيست، مگر به اذن و اجازه ء ولى يا طلبكاران، ولى اجاره ء مفلس خودش را براى كارى يا خدمتى نافذ است و محتاج به اجازه نيست.
مسأله 2202 - انسان مى تواند از طرف ديگرى وكيل شود و مال او را اجاره دهد، يا مالى را براى او اجاره كند.
مسأله 2203 - اگر ولى يا قيم بچه مال او را اجاره دهد، يا خود او را اجير ديگرى نمايد، اشكال ندارد.
و اگر مدتى از زمان بالغ شدن او را جزء مدت اجاره قرار دهد، بعد از آن كه بچه بالغ شد، مى تواند بقيهء اجاره را به هم بزند، ولى اگر اجاره تا زمان بعد از بلوغ به جهت مصلحتى بوده كه شرعا مراعات آن واجب است، اجاره نسبت به بعد از بلوغ نافذ، و احتياط واجب آن است كه به اذن حاكم شرع باشد.
مسأله 2204 - بچهء صغيرى را كه ولى ندارد، بدون اجازه ء فقيه عادل نمى شود اجير كرد، و كسى كه به فقيه عادل دسترسى ندارد، مى تواند از چند نفر مؤمن عادل اجازه بگيرد و او را اجير نمايد، و در صورت نبودن چند نفر از يك نفر هم كفايت مى كند.
مسأله 2205 - اجاره دهنده و مستأجر لازم نيست صيغه را به عربى بخوانند، بلكه