" احكام وصيت " مسأله 2758 - وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهايى انجام دهند، يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد، يا اين كه چيزى از مال او را به كسى تمليك يا وقف يا صرف در خيرات و مبرات كنند، يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست، قيم و سرپرست معين كند، و كسى را كه به او وصيت مى كنند وصى مى گويند.
مسأله 2759 - كسى كه نمى تواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، براى هر كارى مى تواند وصيت كند، بلكه كسى هم كه مى تواند حرف بزند اگر با اشاره اى كه مقصودش را بفهماند وصيت كند صحيح است.
مسأله 2760 - اگر نوشته اى به امضاء يا مهر ميت ببينند چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته بايد مطابق آن عمل كنند.
مسأله 2761 - كسى كه وصيت مى كند بايد عاقل باشد و بر وصيت اكراه نشده باشد، و وصيت بچهء ده ساله در صورتى كه مميز و وصيتش عقلايى باشد در ثلث مالش براى ارحامش و امور خيريه نافذ است، و بنابر احتياط واجب به وصيت پسر هفت سالهء مميز در مقدار كمى از مالش در مصرفى كه سزاوار باشد عمل شود، و وصيت سفيه در مواردى كه مستلزم تصرف در مال است نافذ نيست.
مسأله 2762 - كسى كه به قصد خودكشى مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده است و به واسطهء آن بميرد، وصيت او در مالش صحيح نيست، ولى اگر وصيت قبل از آن عمل باشد، صحيح است.
مسأله 2763 - اگر انسان وصيت كند كه چيزى از اموالش مال كسى باشد، در