احكام متفرقهء طلاق مسأله 2600 - اگر با زن نامحرمى به گمان اين كه همسر اوست نزديكى كند - چه زن بداند كه او شوهرش نيست، يا گمان كند شوهرش مى باشد - بايد عده نگه دارد.
مسأله 2601 - اگر با زنى كه مى داند همسرش نيست زنا كند - چه زن بداند كه آن مرد شوهرش نيست، يا گمان كند شوهرش مى باشد - عده ندارد.
مسأله 2602 - اگر مردى زنى را گول بزند كه از شوهرش طلاق بگيرد و زن او شود، طلاق و عقد صحيح است، ولى هر دو معصيت بزرگى كرده اند.
مسأله 2603 - هرگاه زن در ضمن عقد با شوهر شرط كند كه اگر شوهر مسافرت نمايد يا مثلا شش ماه به او خرجى ندهد، اختيار طلاق با او باشد، اين شرط باطل است، ولى چنانچه شرط كند كه اگر مرد مسافرت كند يا مثلا شش ماه خرجى ندهد، از طرف او براى طلاق خود وكيل باشد، و طلاق مشروط باشد نه وكالت، شرط صحيح است، و در صورتى كه شرط حاصل شود و خود را طلاق دهد، طلاق صحيح است.
مسأله 2604 - زنى كه شوهرش گم شده، اگر بخواهد به ديگرى شوهر كند بايد نزد مجتهد عادل برود و به دستور او عمل نمايد.
مسأله 2605 - پدر و جد پدرى ديوانهء دائمى مى توانند زن او را با وجود مصلحت طلاق بدهند.
مسأله 2606 - پدر و جد پدرى نمى توانند زن دائمى طفل خود را طلاق بدهند، و اگر پدر يا جد پدرى براى طفل خود زنى را متعه كند، اگرچه مقدارى از زمان تكليف بچه جزء مدت متعه باشد - مثلا براى پسر چهارده سالهء خودش زنى را دو ساله متعه كند - چنانچه صلاح بچه باشد مى توانند مدت آن زن را ببخشند.
مسأله 2607 - اگر عدالت دو نفر به طريقى كه در شرع معين شده براى مرد ثابت شود، و زن خود را پيش آنان طلاق دهد، ديگرى كه عدالت آنان نزدش ثابت