ركعت باشد، نماز باطل است و اگر نه باطل نيست.
نيت مسأله 952 - انسان بايد نماز را به قصد قربت - چنان كه در وضو گذشت و با اخلاص به جا آورد، و لازم نيست نيت را از قلب خود بگذراند، يا بر زبان جارى كند، مثل آن كه بگويد: (چهار ركعت نماز ظهر مى خوانم براى انجام فرمان خداوند) بلكه در نماز احتياط جايز نيست به زبان بگويد.
مسأله 953 - اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيت كند كه چهار ركعت نماز مى خوانم و معين نكند ظهر است يا عصر - نه تفصيلا و نه اجمالا - نماز او باطل است، و مقصود از نيت اجمالى اين است كه مثلا نسبت به نماز ظهر قصد كند كه آنچه اول بر من واجب شده به جا مى آورم.
و نيز كسى كه مثلا قضاى نماز ظهر بر او واجب است، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر را بخواند، بايد نمازى را كه مى خواند در نيت - اگر چه اجمالا - معين كند، مثلا نسبت به قضاى نماز ظهر، نيت كند آنچه را كه اول به ذمهء من آمده به جا مى آورم.
مسأله 954 - انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيت خود باقى باشد، پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود كه اگر بپرسند چه مى كنى؟ نداند چه بگويد، نمازش باطل است.
مسأله 955 - انسان بايد فقط براى خداوند عالم نماز بخواند، پس كسى كه ريا كند، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند، نمازش باطل است، خواه فقط براى مردم باشد يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد.
مسأله 956 - اگر قسمتى از نماز را هم براى غير خدا به جا آورد نمازش باطل است، بلكه اگر نماز را براى خدا به جا آورد ولى براى نشان دادن به مردم در جاى مخصوصى مثل مسجد، يا در وقت مخصوصى مثل اول وقت، يا به طرز مخصوصى مثلا با جماعت نماز بخواند، نمازش باطل است، و بنابر احتياط