جاهايى كه فقط قضاى روزه واجب است مسأله 1696 - در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست:
(اول) آن كه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصيلى كه در مسألهء " 1638 " گذشت تا اذان صبح از خواب دوم و سوم بيدار نشود.
(دوم) آن كه عملى كه روزه را باطل مى كند انجام ندهد، ولى نيت روزه نكند، يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد، يا قصد كند كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد.
(سوم) آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد.
(چهارم) آن كه در ماه رمضان بدون اين كه خودش تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، و بعد معلوم شود صبح بوده، و نيز اگر بعد از تحقيق گمان داشته باشد كه صبح شده، يا شك كند كه صبح شده يا نه، و كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، و بعد معلوم شود صبح بوده، قضاى آن روزه بر او واجب است.
(پنجم) آن كه كسى بگويد صبح نشده و انسان به گفتهء او كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، و بعد معلوم شود صبح بوده است.
(ششم) آن كه كسى بگويد صبح شده و انسان به گفتهء او يقين نكند يا خيال كند شوخى مى كند و كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، و بعد معلوم شود صبح بوده است.
(هفتم) آن كه كور و مانند او به گفتهء كسى ديگر افطار كند، و بعد معلوم شود مغرب نبوده است.
(هشتم) آن كه در هواى صاف به واسطهء تاريكى يقين كند كه مغرب شده و افطار كند، و بعد معلوم شود مغرب نبوده است، ولى اگر در هواى ابر به گمان اين