و بشارت و انذار مستلزم ثواب و عقاب ووجود نقمتى و نعمتى بعد از اين زندگى است، و اگر نه بشارت و انذار دروغ خواهد بود، و خداوند متعال منزه از قبيح است.
دليل نقلى:
تمام اديان آسمانى به معاد معتقد هستند، و منشأ اين اعتقاد اخبار پيغمبران است و اخبار آنان مستند به وحى است، و عصمت انبيا و مصونيت وحى از خطا ايمان و اعتقاد به معاد را ايجاب مى كند.
منكرين معاد و حشر و نشر در قبال اخبار پيغمبران به جز استبعاد بهانه اى براى انكار نداشتند، كه چگونه مى شود بعد از مردن زنده شويم، و پس از پوسيدن و خاك شدن، آن ذرات پراكنده ء مرده به هم پيوسته و دوباره حيات پيدا كنند، غافل از آن كه موجودات زنده از اجزاى مرده ء پراكنده ساخته شده، و همان علم و قدرت و حكمتى كه اجزاى ماده ء مرده را به تركيب خاص و نظام مخصوصى مستعد براى پذيرفتن حيات و زندگى مى كند، و مجموعه اى چون انسان با اعضا و قواى مختلف - بدون مانند و نمونهء قبلى - مى سازد، مى تواند بعد از مردن و پراكنده شدن، ذراتى را كه - هر كجا باشند و به هر صورت در آمده باشند - از ديد علم محيط او پنهان نيستند، جمع كند و با قدرتى كه خلقت اول را بدون مثال ساخت خلق دوم را با مثال و سابقهء كار اول كه سهل تر است بسازد (قالوا أءذا متنا وكنا ترابا وعظما أءنا لمبعوثون)، (1) (أو ليس الذى خلق السموت والارض به قدر على أن يخلق مثلهم بلى وهو الخلق العليم). (2)