و در آن زمان كه احتمال وجود جنبنده اى در كرات ديگر نبود، فرمود: (و ما بث فيهما من دآبة). (1) و همچنين از تلقيح نباتات ماده به نطفهء نر به وسيلهء وزش باد خبر داد (و أرسلنا الرياح لواقح). (2) و در زمانى كه اجرام آسمانى را بسايط و خلقت آنها را جداگانه از اجرام زمينى مى دانستند و از رتق وفتق عالم خبرى نداشتند، فرمود: (أو لم ير الذين كفروا أن السموت والارض كانتا رتقا ففتقنهما). (3) و در عصرى كه بشر از گسترش جهان خبر نداشت فرمود: (والسمآء بنينها بأييد وإنا لموسعون). (4) و در زمانى كه پندار دانشمندان بر عدم خرق والتيام اجسام فلكى بود، و كسى تصور نفوذ انسان را در آنها نمى كرد، اين آيه نازل شد (يمعشر الجن والإنس إن استطعتم أن تنفذوا من أقطار السموات والارض فانفذوا لاتنفذون الا بسلطن). (5) وجود آياتى در اسرار كائنات كه قسمتى از آن ذكر شد، حكايت از نزول اين كتاب از نزد خالق متعال مى كند.
5 - جاذبهء قرآن:
هر انسان منصفى كه با زبان قرآن آشنا باشد، اعتراف مى كند كه در قرآن روح و جاذبه اى است كه هر سخنى هر چند تمام معيارهاى بلاغت از لطايف معانى و بيان و بديع در آن اعمال شده باشد، باز هم نسبتش به قرآن نسبت گل مصنوعى به گل طبيعى و مجسمهء انسان به انسان جاندار است.