4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر مسأله 1604 - اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) و ائمهء معصومين (عليهم السلام) عمدا خبرى را به دروغ نسبت بدهد، اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند روزه ء او باطل است، و نسبت دادن به دروغ به ساير پيغمبران على نبينا وآله وعليهم السلام بنابر احتياط واجب روزه را باطل مى كند، مگر اين كه آن نسبت برگردد به خداوند متعال كه در اين صورت روزه اش باطل است، و همچنين است نسبت دادن به دروغ به حضرت زهراء (عليها السلام)، مگر اين كه آن نسبت برگردد به خداوند متعال و حضرت رسول (صلى الله عليه وآله و سلم) و ائمه (عليهم السلام)، كه در اين صورت روزه اش باطل است.
مسأله 1605 - اگر بخواهد خبرى را كه نمى داند راست يا دروغ است و دليلى بر اعتبار آن ندارد نقل نمايد، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا مثلا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
مسأله 1606 - اگر خبرى را به اعتقاد اين كه راست است به خدا يا پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) يا ائمه (عليهم السلام) نسبت بدهد، و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمى شود.
مسأله 1607 - اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) و ائمه (عليهم السلام) روزه را باطل مى كند و چيزى را كه مى داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعد بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزه اش باطل است، و بنابر احتياط واجب بقيهء روز را امساك كند.
مسأله 1608 - اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) و ائمه (عليهم السلام) نسبت دهد، روزه اش باطل مى شود، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند، روزه اش باطل نمى شود.
مسأله 1609 - اگر از روزه دار بپرسند كه آيا پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) و يا يكى از ائمه (عليهم السلام) چنين مطلبى فرموده اند، و او جايى كه در جواب بايد بگويد: نه، عمدا بگويد: بلى، يا جايى كه بايد بگويد: بلى، عمدا بگويد: نه، روزه اش باطل مى شود.