" احكام مالى كه انسان آن را پيدا مى كند " مسأله 2628 - چنانچه انسان مال گم شده اى كه حيوان نباشد پيدا كند، در صورتى كه نشانه اى نداشته باشد كه به واسطهء آن صاحبش - هر چند بين چند نفر معين - معلوم شود، و قيمت آن از يك درهم - يعنى 6 / 12 نخود نقره ء سكه دار - كمتر باشد، جايز است آن را بردارد و تملك كند و تفحص از مالكش لازم نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد.
مسأله 2629 - اگر مالى پيدا كند كه نشانه دارد و قيمت آن از يك درهم كمتر است، چنانچه صاحب آن معلوم باشد - هر چند در بين افراد معين - تا رضايت او را نداند نمى تواند بدون اجازه ء او بردارد، و اگر صاحب آن به هيچ وجه معلوم نباشد، مى تواند براى خود بردارد، و بنابر احتياط واجب هر وقت صاحبش پيدا شد در صورتى كه تلف نشده خود مال را، و در صورتى كه تلف شده عوض آن را به او بدهد.
مسأله 2630 - هرگاه چيزى كه پيدا كرده نشانه اى دارد كه به واسطهء آن مى تواند صاحبش را پيدا كند، چه صاحب آن مسلمان باشد يا كافرى كه مالش محترم است، در صورتى كه قيمت آن چيز به مقدار يك درهم برسد، بايد از روزى كه آن را پيدا كرده تا يك سال در محل اجتماع مردم اعلان كند.
مسأله 2631 - اگر انسان خودش نخواهد إعلان كند، مى تواند به كسى كه اطمينان دارد بگويد كه از طرف او اعلان نمايد.
مسأله 2632 - اگر تا يك سال اعلان كند و صاحب مال پيدا نشود، در صورتى كه آن مال را در غير حرم مكه پيدا كرده باشد، مى تواند آن را براى صاحبش نگه دارد