خواندن نماز شكسته بى اشكال است.
مسأله 1330 - اگر به قدرى دور شود كه نداند صدايى را كه مى شنود صداى اذان است يا صداى ديگر، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر بفهمد اذان مى گويند و كلمات آن را تشخيص ندهد، بايد تمام بخواند.
مسأله 1331 - اگر به قدرى دور شود كه اذان خانه ها را نشنود ولى اذان شهر را كه معمولا در جاى بلند مى گويند بشنود، نبايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1332 - اگر به جايى برسد كه اذان شهر را كه معمولا در جاى بلند مى گويند نشنود ولى اذانى را كه در جاى خيلى بلند مى گويند بشنود، بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1333 - اگر گوش او يا صداى اذان غير معمولى باشد، در محلى بايد نماز را شكسته بخواند كه گوش متوسط صداى اذان معمولى را نشنود.
مسأله 1334 - اگر موقعى كه سفر مى رود شك كند به حد ترخص رسيده يا نه، بايد نماز را تمام بخواند، و مسافرى كه به وطن بر مى گردد اگر شك كند كه به حد ترخص رسيده يا نه، بايد شكسته بخواند، مگر اين كه هنگام رفتن بداند كه وقت برگشتن به همين شك مبتلا مى شود، يا در برگشتن در همان محل مبتلا به همان شك بشود، كه در اين دو صورت بايد احتياط كند به اين كه در رفتن و برگشتن نماز را از آن محل تأخير بيندازد تا يقين كند كه از حد ترخص گذشته، و يا هم شكسته بخواند و هم تمام، چه رفتن و برگشتن هر دو در وقت باشد، يا در برگشتن وقت نماز اول گذشته باشد.
مسأله 1335 - مسافرى كه در سفر از وطن خود عبور مى كند، وقتى به حد ترخص رسيد بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1336 - مسافرى كه در بين مسافرت به وطنش رسيده، تا وقتى كه در آن جا هست بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر بخواهد از آن جا هشت فرسخ برود، يا چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد، وقتى كه به حد ترخص برسد بايد نماز را شكسته بخواند.