" احكام نماز " قبل از ورود در احكام نماز اشاره به دو نكته لازم است:
(اول) اهميت نماز: در قرآن مجيد نزديك به صد مورد از نماز گفتگو شده، و اشاره به دو مورد آن كافيست:
1 - بعد از آن كه خداوند متعال حضرت ابراهيم (عليه السلام) را به مقام نبوت و رسالت و خلت اختيار نمود و به كلمات آزمايش و مبتلا كرد و آن حضرت كلمات را اتمام نمود، به مقام امامت نايل شد، و آن قدر عظمت مقام امامت - بعد از آن همه مقامات - در نظرش جلوه كرد كه (قال و من ذريتى) (گفت و از براى فرزندان من هم؟) جواب شنيد: (لا ينال عهدى الظالمين) (پيمان من به ظالمين نمى رسد)، و در عظمت نماز همين اندازه بس كه آن كس كه خداوند متعال براى او مقام امامت را خواست و او براى ذريه اش مسألت كرد - بعد از طى تمام مقامات - در جوار خانه خدا از خداوند متعال خواست: (رب اجعلني مقيم الصلاة و من ذريتي) (پروردگارا مرا اقامه كننده نماز قرار بده و ذريهء مرا).
و همچنين بعد از آن كه ذريهء خود را در نزد بيت مسكن داد، گفت (ربنا اني اسكنت من ذريتي بواد غير ذي زرع عند بيتك المحرم، ربنا ليقيموا الصلاة) پروردگار ما هر آينه من از ذريهء خودم مسكن دادم به بيابان بدون زرع نزد خانهء محترم تو، پروردگارا براى اين كه اقامهء نماز بنمايند.
2 - در قرآن مجيد يك سوره به نام مؤمنون است، و در آن مؤمنان به خصوصياتى معرفى شده اند، و اول خصوصيتى كه به آن ابتدا شده اين است كه:
(الذين هم في صلاتهم خاشعون) (آنان كه همانا در نمازشان خاشعند) و آخر