زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد، وكيل بايد به جاى كلمهء " مهرها " آن چيز را بگويد، مثلا اگر صد تومان داده باشد بايد بگويد: " بذلت مائة تومان ".
طلاق مبارات مسأله 2595 - اگر زن و شوهر از يكديگر كراهت داشته باشند و زن مالى به مرد بدهد كه او را طلاق دهد، آن طلاق را مبارات گويند.
مسأله 2596 - اگر شوهر بخواهد صيغهء مبارات را بخواند، چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد بگويد: " بارأت زوجتي فاطمة على ما بذلت فهي طالق " - يعنى من و زنم فاطمه در مقابل آنچه او بذل كرده از هم جدا شديم، پس او رها است، و اگر ديگرى را وكيل كند وكيل بايد بگويد: " بارأت زوجة موكلي فاطمة على ما بذلت فهي طالق " يا بگويد: " عن قبل موكلي بارأت زوجته فاطمة على ما بذلت فهي طالق " و لزوم گفتن " فهي طالق " در صيغه هاى ذكر شده مبنى بر احتياط واجب است، و اگر به جاى " على ما بذلت " " بما بذلت " بگويد اشكال ندارد.
مسأله 2597 - صيغهء طلاق خلع و مبارات بايد به عربى صحيح خوانده شود، ولى اگر زن براى آن كه مال خود را به شوهر ببخشد، مثلا به فارسى بگويد: براى طلاق فلان مال را به تو بخشيدم، اشكال ندارد، و اگر مرد نتوانست به صيغهء عربى طلاق بدهد، بنابر احتياط واجب وكيل بگيرد، و اگر نتوانست وكيل هم بگيرد، به هر لفظى كه مرادف صيغهء عربى باشد طلاق خلع و مبارات بدهد صحيح است.
مسأله 2598 - اگر زن در بين عده ء طلاق خلع يا مبارات از بخشش خود برگردد، شوهر مى تواند رجوع كند، و بدون عقد دوباره او را به زوجيت خود برگرداند.
مسأله 2599 - مالى را كه شوهر براى طلاق مبارات مى گيرد، بايد بيشتر از مهر نباشد، ولى در طلاق خلع اگر بيشتر باشد، اشكال ندارد.