شرايط فروشنده و خريدار مسأله 2109 - براى فروشنده و خريدار چند چيز شرط است:
(اول) آن كه بالغ باشند.
(دوم) آن كه عاقل باشند.
(سوم) آن كه سفيه نباشند، يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند.
(چهارم) آن كه قصد خريد و فروش داشته باشند، پس اگر مثلا به شوخى بگويد: (مال خود را فروختم) معامله اى محقق نمى شود، و در حقيقت قصد خريد و فروش مقوم معامله است نه شرط صحت آن.
(پنجم) آن كه كسى آنها را اكراه به ناحق نكرده باشد، و اگر اكراه شدند و بعد راضى شدند معامله نافذ است.
(ششم) آن كه جنس و عوضى را كه مى دهند مالك باشند، يا ولايت بر مالك و يا وكالت و اذن از او داشته باشند، و احكام اينها در مسائل آينده خواهد آمد.
مسأله 2110 - معامله با بچهء نابالغ كه مستقل در معامله باشد، در مال خودش باطل است، و اگر معامله با ولى باشد و بچهء نابالغ مميز فقط صيغهء معامله را جارى سازد، معامله صحيح است.
و اگر جنس يا پول مال ديگرى باشد و آن بچه وكالة از صاحبش آن مال را بفروشد، يا به آن پول چيزى بخرد، معامله صحيح است هر چند بچهء مميز، مستقل در تصرف باشد.
و اگر طفل فقط وسيله باشد كه جنس و عوض آن را به دو طرف معامله برساند، اگر چه مميز نباشد اشكال ندارد، ولى بايد فروشنده و خريدار يقين يا اطمينان داشته باشند كه طفل جنس يا عوض را به صاحب آن مى رساند.
مسأله 2111 - اگر با بچهء نابالغ - در صورتى كه معامله با او صحيح نيست - معامله بكند و جنس يا پولى از او بگيرد، در صورتى كه مال خود بچه باشد، بايد به ولى