كه پروردگارم داده بود. (1) 13 - كفعمى رحمه الله گويد: سپس خداى سبحان از نور پيامبرش صلى الله عليه و آله و سلم نور ولى خود على بن ابى طالب عليه السلام را جدا نمود... به نام بزرگ او بود كه آدم خداى خود را خواند و خدا پاسخش داد و چون خدا توبه او را پذيرفت و او را برگزيده خود ساخت آدم بدان نام افتخار كرد. و نوح بدان افتخار كرد كه خدا او را بدان نام از طوفان نجات بخشيد و آب طغيان كرده را فرو برد. و ابراهيم بدان افتخار كرد كه خدا او را بدان نام از آتش خلاص كرد و رهايى بخشيد. و اسماعيل بدان افتخار كرد كه خدا بدان نام به جاى او ذبح عظيمى را قربان كرد. و يوسف بدان افتخار كرد كه بدان نام خدا از چاه بيرونش آورد و پادشاهى مصر بخشيد. و يعقوب بدان افتخار كرد كه خدا را بدان نام خواند و خدا فرزندش را به او باز گردانيد و چشمان او را بينا كرد. و لوط بدان افتخار كرد كه خدا او را بدان نام از شر مردم شهرى كه بد كاره بودند نجات داد و حمايت كرد. و ايوب بدان افتخار كرد كه خدا بدان نام گرفتارى او را بر طرف كرد و خانواده و دو برابر آنها را به او عطا فرمود.
و داوود بدان افتخار كرد كه خدا بدان نام حكومت او را استوار ساخت و او را حكمت و فصل الخطاب داد. وسليمان بدان نام افتخار كرد كه خدا بدان نام او را حكومت بخشيد و باد نرم و خوش را مسخر او ساخت تا هر جا كه بخواهد به فرمانش برود. و ادريس بدان افتخار كرد كه خدا بدان نام او را به جايگاه بلندى برد و پناهش داد. وذوالنون (يونس پيامبر) بدان افتخار كرد كه خدا بدان نام او را از تاريكيهاى سه گانه [شب و دريا و شكم ماهى] بيرون آورد و حمايت كرد و از برگ درخت كدو بر او رويانيد و از اندوه نجاتش داد. و زكريا بدان افتخار كرد