يقولون ربنا هب لنا من أزوجنا وذريتنا قرة أعين واجعلنا للمتقين إماما - أولئك يجزون الغرفة بما صبروا ويلقون فيها تحية وسلما - خلدين فيها حسنت مستقرا و مقاما). (1) اثر بندگى براى خداوند رحمان كه رحمت واسعهء او، بر و فاجر را فرا گرفته، آن است كه راه رفتن عباد الرحمن بر زمين - كه نشانهء رفتار آنهاست - نه به تكلف است و نه به تجبر.
عباد الرحمن كسانى هستند كه در پيشگاه خالق ذليل و در برابر خلق متواضع و فروتنند، كه نه تنها به ديگران آزار و اذيتى ندارند، بلكه اذيت و آزار ديگران را تحمل مى كنند، و براى آنها كه به جهل و نادانى با آنان سخن مى گويند، به جاى آن كه مقابله به مثل كنند، نه تنها به حلم و برد بارى متعرض آنها نمى شوند، بلكه براى آنها سلامت از مرض جهالت را آرزو مى كنند (وإذا خاطبهم الجهلون قالوا سلاما).
كسانى كه شعارشان سلام و سلامت براى بيگانگان و مخالفان است، براى آشنايان و موافقان بجز مواسات و ايثار از آنان انتظارى نيست.
اين گفتار و رفتار روز آنها است، و اما حالاتشان در شب: به آفاق آسمان چشم مىدوزند، و آيات علم و قدرت و حكمت خداوند را در ستاره ها و كهكشانها مى بينند، و با تجلى عظمت خداوند در آن آيات شب را به قيام و سجود مىگذرانند (يبيتون لربهم سجدا وقيما).
و چون با دقت مىنگرند كه ميليونها ستاره سر بر خط فرمانند، و از مدار خود كوچكترين تخلفى ندارند، از ترس انحراف خود از مدار دين و آيين الهى مى گويند: (ربنا اصرف عنا عذاب جهنم إن عذابها كان غراما).
و نسبت به اموالشان - كه مانند خون مايهء حيات جامعه است - به گونه اى عمل مى كنند كه از امساك به فشار خون و از اسراف در انفاق به فقر الدم مبتلا نشوند، و از حد اعتدال خارج نمى شوند، كه هم به خود برسند و هم به ديگران (والذين