پيكر اجتماع حيات جامعه را تأمين كرد.
از اين رو نظام تكوين و مقررات دين تفسير (بسم الله الرحمن الرحيم) است، و هر مسلمانى هم با اين تعليم و تربيت بايد پيام آور رحمت بر بندگان خدا باشد.
بعد از ابتدا به اسم خداوند، نماز گزار به جملهء (الحمدلله رب العالمين) متوجه مى شود كه هر حمد و ثنايى براى اوست، چون او رب العالمين است، و هر كمال و جمالى ظهور تربيت اوست، و هنگام گفتن اين جمله با ديدن آثار ربوبيت او در وجود خود و جهان از آسمان و زمين و جماد و نبات و حيوان و انسان، ثنا را به او منحصر مى كند، و چون آثار تربيت در خسيس ترين موجودات تا اشرف كائنات ظهور رحمت عمومى و خصوصى اوست دوباره مى گويد: (الرحمن الرحيم).
و با استغراق در فضل و رحمت، براى اين كه از عدل خدا غافل نشود مى گويد: (ملك يوم الدين) زيرا معصيت خدا هتك حرمت اوست، و عظمت لايتناهى حرمت لايتناهى دارد، و هتك حرمت لايتناهى با هيچ هتك حرمتى قابل قياس نيست، و نافرمانى آن كس كه حق او و نعمت او بر انسان قابل شماره و احصا نيست سزايى به تناسب چنين عملى دارد، و قوت و قدرتى كه در هر گناهى صرف مى شود محصول جهان است، چون زندگى آدمى به جهان بستگى دارد، و گناهى كه انسان مى كند خيانت به دست رنج زمين و آسمان است، و حساب و كتاب، روز جزايى را در پيش دارد كه خداوند فرمود: (يأيها الناس اتقوا ربكم إن زلزلة الساعة شئ عظيم - يوم ترونها تذهل كل مرضعة عمآ أرضعت وتضع كل ذات حمل حملها وترى الناس سكرى و ما هم بسكرى و لكن عذاب الله شديد) (1) از اين رو توجه به (ملك يوم الدين) لرزه بر اندام عارفان مى افكند، كه امام العارفين وزين العابدين (عليه السلام) به اين جمله كه مى رسيد آن قدر تكرار مى كرد