الذين آمنوا وكانوا يتقون، لهم البشرى في الحياة الدنيا وفي الاخرة... (1) (آنان كه ايمان آورده و پرهيز كارى مى كرده اند آنان را در حيات دنيا و در آخرت مژدگانى است...) (2) 10 - امام عسكرى عليه السلام فرمود: مؤمنى كه دوستدار محمد و آل پاك او عليهم السلام است وعلى عليه السلام را پس از محمد صلى الله عليه و آله و سلم پيشواى خود ساخته كه به روش او عمل كند، و سرور خود گرفته كه همه گفتارهاى او را تصديق و كردارهاى او را تصويب نمايد و او را در اطاعت از فرزندان پاك او كه خود دستور فرموده در امور دين و سياست خويش فرمان برد، هنگامى كه امر غير قابل رد الهى و قضاى حتمى و غير باز داشتنى خداوند (يعنى مرگ) بر او فرا رسد وملك الموت و يارانش بر بالين او حاضر گردند حضرت محمد رسول خدا را بالاى سرش وعلى سيد الوصيين را در جانبى ديگر وحسن سبط سرور پيامبران را در جانبى ديگر و حسين سرور همه شهيدان را در جانبى ديگر و در پيرامون آنها برگزيدگان از خواص و دوستان آل محمد را كه پس از امامان سروران اين امتند مشاهده مى كند، آن گاه آن مؤمن بيمار به آنان مىنگرد و با آنان سخن مى گويد به گونه اى كه خداوند صداى او را از گوش حاضران بر بالين او مى پوشاند همان گونه كه ديدار ما خاندان و خواص ما را از ديدگانشان محجوب مى دارد تا ثواب ايمانشان بدين مطلب بيشتر شود، زيرا محنت و گرفتارى آنان بيشتر است.
پس آن مؤمن گويد: پدر و مادرم فدايت اى رسول پروردگار عزت، پدر و مادرم فدايت اى وصى رسول پروردگار رحمت، پدر و مادرم فدايتان اى دو شير بچه محمد، اى دو فرزند و نوه او، اى دو سرور جوانان بهشتى، اى دو مقرب