بيتابى كنندگان براى ما به شمار مى آيند و كسانى كه به شادى ما شاد، به اندوه ما اندوهگين و به بيم ما بيمناك مى شوند و به امنيت ما امنيت مى يابند. بدان كه تو در هنگام مرگ حضور پدرانم را بر بالين خود مى بينى كه سفارش تو را به ملك الموت مى كنند، و بشارتهايى كه به تو مى دهند از اين هم بالاتر است، و بى شك ملك الموت نسبت به تو از مادر دلسوز نسبت به فرزند خود مهربان تر است.
آن گاه امام عليه السلام گريست و من نيز با حضرتش به گريه افتادم، آن گاه فرمود:
سپاس خدا را كه ما را به رحمت [خويش] بر آفريدگانش برترى داد و ما خاندان را مخصوص [به خود] گردانيد. اى مسمع، زمين و آسمان از روز قتل اميرمؤمنان عليه السلام پيوسته از روى رحمت به ما مىگريند، و فرشتگانى كه بر ما مىگريند بيشترند، و چون اشك فرشتگان از روزى كه دست ديگران به خون ما آلوده شد هرگز خشك نشده است، واحدى از روى دلسوزى به ما و مصائبى كه بر ما وارد شده نمىگريد مگر آن كه خداوند پيش از آن كه اشك از ديدگانش جارى شود او را مورد رحمت خويش قرار مى دهد، و اشك بر گونه اش جارى شود اگر قطره اى از آن در دوزخ افتد حرارت و سوزش آن را به كلى خاموش مى سازد، و آن كه دلش براى ما به درد آمده است به هنگام مرگ كه ما را مى بيند چنان شادمان مى شود كه آن شادى از دلش بيرون نمى رود تا در حوض كوثر بر ما وارد شود، و كوثر از ورود دوست ما بر خود چندان شاد مى شود كه او را از انواع طعامها مىچشاند... (1) 4 - ابوالظبيان گويد: خدمت امام صادق عليه السلام بودم، فرمود: مردم درباره سرنوشت ارواح مؤمنان پس از مرگ چه مى گويند؟ گفتم: مى گويند: در چينه دان