ديده است. (1) 15 - فضيل بن يسار از امام باقر و امام صادق عليهما السلام روايت كرده كه فرمودند:
حرام است بر هر روحى كه از بدن جدا شود تا آن كه پنج تن را ببيند: محمد، على، فاطمه، حسن و حسين [عليهما السلام] را به گونه اى كه (اگر شيعه باشد) چشمش روشن شود يا (اگر دشمن آنها باشد) سخت غمگين و گريان گردد. (2) 16 - سدير صيرفى گويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: فدايت شوم اى فرزند رسول خدا، آيا مؤمن را به ناخواه قبض روح مى كنند؟ فرمود: نه به خدا سوگند، چون فرشته مرگ براى قبض روح او بيايد مؤمن آشفته و بيتاب مى شود، فرشته مرگ گويد: اى ولى خدا، بيتابى مكن، كه سوگند به خدايى كه محمد را برانگيخت من به تو از پدر دلسوز اگر بر بالينت حاضر مى شد نيكوكارتر و مهربان ترم، چشمانت را باز كن و بنگر. امام فرمود: در آن حال رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم، اميرمؤمنان، فاطمه زهرا، حسن و حسين و امامان از فرزندان آنها عليهم السلام بر او متمثل مى شوند. (3) آنان را به او معرفى مى كنند و گويند كه اينان رفقاى تو هستند.
پس مؤمن ديده اش را مى گشايد و نگاه مى كند، آن گاه مناديى از سوى خداوند عزت روح او را صدا مى زند: (اى نفس آرامش يافته به [ديدار] محمد و خاندان او، باز گرد به سوى پروردگارت در حالى كه از ولايت خشنودى و با دادن ثواب به تو از تو خشنودند، پس در ميان بندگانم (يعنى محمد و خاندانش) داخل شو و به بهشت من درآ). در آن حال هيچ چيزى نزد او محبوب تر از جان دادن و ملحق شدن به آن منادى نيست. (4)