معلوم مىشود كه عمل را همين مقدار دانسته، و تكبير و ساير لوازم را نيز از آداب و مستحب در مستحب شمرده كه قوام عمل به آنها نيست.
چنانچه غالب علماى محققين كه اهل انتقاد و نظرند اين گونه خصوصيات را در اشباه و نظاير اين عمل از مستحبات حمل بر ادب مىكنند، و شرط كمال مىدانند.
و از اين جهت ما در اول تقرير اين وجه به تبعيت محققين تقويت عدم اعتبار اين شرايط را كرديم، و ترك ذكر صلاة در كلام علامه به جهت آن است كه در كليه زيارات دو ركعت نماز مستحب است، و در اين زيارت خصوصيتى نيست، و مثل اين دو است عبارت محكيه از (مزار) شيخ معظم جليل المنزلة " محمد بن المشهدي " رحمه الله كه در نقل اين زيارت اقتصار بر متن زيارت كرده مطابق نسخه (مصباح) و تكبير و نماز و ساير لوازم را اسقاط كرده، و " شهيد " رضى الله عنه در محكي (مزار) خود فرموده از زيارات مخصوصه زيارت عاشوراست قبل از زوال شمس از دور يا نزديك، پس اگر به خواهى كه زيارت كنى حسين عليه السلام را در اين روز ايماء كن به جانب او به سلام، و جهد و مبالغه كن در لعن بر كشندگان او و آنكه با او محاربت كرده، پس بگو وقت ايماء: " السلام عليك يا أبا عبد الله " و روايت را تا آخر دعاى سجده ايراد فرموده پس از اتفاق افهام اين طايفه از اكابر فقهاى شيعه رضى الله عنهم كه ملابست فهم معانى دقيقه، و ممارست حل الفاظ عويصه كتاب و سنت كرده اند بر آنچه ما استظهار كرديم، و قرائنى متعدده بر او ذكر نموديم تواند بود كه منصف غير مغشوش الذهن جزم به اين معنى نمايد، و از اساطين فقهاى عصر كه اين بى بضاعت بر مذاهب ايشان مطلع شده والد فحل محقق ما - جزاه الله عن العلم وأهله خير الجزاء ووفاه من خزائن رحمته أوفر الانصبا - بر آنچه ما أولا ذكر