فصل دوم در تعرض كلام علامه مجلسى " عليه الرحمة " در اين باب كه ناچار بايد تنبيه بر او كرد لهذا مىگوئيم: در (زاد المعاد) مىفرمايد:
اما زيارت مشهور آن حضرت شيخ طوسى وابن قولويه و غيرهم روايت كرده اند از سيف بن عميره و صالح بن عقبه، و هر دو از محمد بن اسماعيل وعلقمة بن محمد الحضرمي، و هر دو از مالك جهنى كه حضرت امام محمد باقر عليه السلام فرمود و حديث (كامل الزيارة) را ترجمه مىكند تا منتهى شود به حديث محمد بن خالد طيالسى او را نيز نقل مىكند، و بعد از دعاى مذكور حديث سيف بن عميره را نيز ترجمه مىفرمايد، و قريب به اين است عبارت (تحفة الزائر).
و ظاهر كلام آنست كه مجموع كلام مشترك بين شيخ وابن قولويه است، و در اين كلام چند وجه از مناقشه است كه بهيج وجه شايسته مقام آن علامه نامدار ومحدث بزرگوار نيست. ولى به حكم اينكه خداى تعالى فرموده " وألحق أحق أن يتبع " محض تنبيه غافلين و توضيح صواب بايد ذكر كرد و جمله از اين مناقشات أولا به نظر ابن بضاعت رسيده، من بعد در كلام سيد أجل اعظم حجة الفرقه سيد الطائفه الحاج " سيد محمد باقر الرشتى الاصفهانى " - قدس سره - ديده شد (1) ونعم الوفاق، و پاره اى از كلام آن علامه بزرگوار استفاده شد والله الموفق.