الوقوع است، از اين جهت در بعض كتب مقاتل جديد التصنيف هر دو را سبعه نوشته است، و اين موافق نسخ متعدده معتمده درست نيست، و اشتباه سبعه به تسعه، وسبعين به تسعين بسيار است، از اين جهت سيوطى را ديدم كه در (ادب المحاضرة) و در (السحابة) مكررا تقييد مىكند لفظ را، و مىگويد سبعين بالسين قبل الباء و از اين باب است على الظاهر تصحيف خمسة وتسعين يوما بعد وفات النبى كه مطابق سوم جمادى الثانيه مىشود، و موافق روايت مفيد وابو جعفر طبرى وابن طاوس وعلامه و شهيد وكفعمى در وفات حضرت فاطمه عليها سلام الله به خمسة وسبعين يوما كه روايت معروفه است، وتفصيل موكول به مقام ديگرى است، والله أعلم بالصواب.
(عليكم مني جميعا سلام الله أبدا ما بقيت وبقي الليل والنهار) ج - بر شما باد از قبل من سلام ورحمت خداى عز اسمه هميشه ومستمر مادام كه من زنده باشم وشب وروز پاينده. (مراجعه شود به صفحه 454).
ش - جميع منصوب است به حاليت، ومؤكد عموم مستفاد از ضمير جمع است، ودر حال مؤكده تقييد مضمون جمله لازم نيست، بلكه متمشى نميشود، واز اين قبيل است " لأمن من في الارض كلهم جميعا " (99 يونس 10) " وهو الذي خلق لكم ما في الارض جميعا " (29 البقرة 2) وتصريح به مؤكديت جميع كرده در (صحاح) و به اينكه نصب به حال است در (كشاف) و (تفسير قاضي) و غير اينها، و در تصريح اينكه حال مؤكده در اين مثال تأكيد عموم مستفاد از قضيه مىكند از تنبيهات ابن هشام شمرده (مراجعه شود به صفحه 455).
" أبد " ظاهر اين است كه مأخوذ از " ابود " به معنى اقامه در مكانى باشد و به معنى دهر ودائم و قديم همه از اين جهت استعمال مىشود، و در اين مقام به معنى دائم است كه هميشه باشد، و اين دوام كه در اين عبارت مأخوذ شده ظاهرا