شيخ اجل اقدم عروة الاسلام رئيس المحدثين رضى الله عنه در كتاب مبارك (علل الشرايع) سند به امام صادق عليه السلام مىرساند كه چون حضرت رسول صلى الله عليه وآله تهنيت تعزيت آميز ولادت و شهادت آن جناب را به امير المؤمنين عليه السلام داد علي عليه السلام تا سه كرت عرض كرد به چنين فرزندى حاجت مندى ندارم، آنگاه رسول فرمود: همانا در او و در اولاد او خواهد بود امامت خلق و وراثت نبوت و خزانت وحي و علوم الهيه، سپس كسى نزد فاطمه عليها السلام فرستاد و پيام داد كه خداى تو را بشارت مىدهد به فرزندى كه امت من پس از من وى را بكشند، فاطمه عرض كرد مرا به چنين فرزندى حاجت نيست تا سه بار اين خطاب و جواب معاودت شد آنگاه كس فرستاد كه ناچار در وى خواهد بود امامت و وراثت و خزانت، پس فاطمه عليها السلام راضى شد، و حسين عليه السلام بعد از شش ماه متولد شد (1).
و هم در تفسير شيخ اقدم اعظم علي بن ابراهيم بن هاشم رضى الله عنهما در تفسير آيه كريمه " ووصينا الانسان بوالديه احسانا " (15 الاحقاف 46) وارد شده است كه مراد از احسان رسول خدا است، و از والدين حسنين عليهما السلام است، و " حملته امه " صفت حسين عليهم السلام است، و اين چنان است كه رسول خداى را خداى تعالى بشارت داد به حسين قبل از حمل وى، و به اينكه امامت در اولاد او است تا قيامت، آنگاه بقتل وى خبر داد، و عوض داد از شهادت او امامت فرزندان او را، و خبر داد به رجعت او... (2).
و خبر طولانى است، محل حاجت همين قدر بود، و ظاهر آن است كه در عبارت كتاب تفسير تحريفى شده باشد، و بجاى انسان احسان باشد، و قرائت اهل البيت عليهم السلام بجاى والدين ولدين باشد، چه بجز اين تأويل عبارت تفسير