مثل ما اوذيت " (1) يعنى اذيت نشده پيغمبرى چنانچه من اذيت شدم اشاره به اين معنى باشد، چه در هيچ امتى گناهى به بزرگى گناه اين امت مثل غصب خلافت وايذاء فاطمه عليها السلام و قتل سيد الشهداء عليه السلام و ساير بلايائى كه بر ائمه عليهم السلام وارد كردند نشده بود (2)، پس هيچ پيغمبرى به قدر اين پيغمبر مكرم اذيت نشده.
حاصل سخن اينكه بايد انسان حال خود را بر وجهى كند كه در آن وقت مرضى امام باشد، نه مايه آن جناب تا در كلمه سلام راستگو باشد، پس بايد دل را به آب توبه شست و شو كند، و اشك ندامت از ديده فرو ريزد، و آن گاه به سلام امام اقدام كند.
غوطه در اشك زدم كه اهل طريقت گويند * پاك شو اول و پس ديده بر آن پاك انداز و الا در ابتداء سخن با امام خود دروغ گفته و غدر كرده، اين معنى بى توفيق خداوند و خلوص نيت محال است، رزقنا الله ذلك به محمد وآله.
مقام دوم در لفظ ابو عبد الله است بدان كه اين كلمه مباركه كنيه است، و كنيه مأخوذ از كنايه است كه بمعنى بردن