خبر است، كه حميرى گفته نوشتم خدمت فقيه و سؤال كردم كه از تربت كه با ميت در قبر مىگذارند، آيا جايز است يا نه پس به خط خود توقيع فرمود: " يوضع في القبر مع الميت ويخلط بحنوطه انشاء الله " (1).
و از فقره سؤال معلوم مىشود تداول اين عمل ما بين شيعه واشتهار او در آن عصر، پس خود او دليلى ديگر است.
و همچنين مستحب است نوشتن آيات و شهادت به توحيد بر كفن ميت به تربت سيد الشهداء عليه السلام.
و در (مدارك) از (ذكرى) نقل كرده كه روايت شده كه زنى را قبر چند بار به خود نگرفت، و بيرون افكند، چه زناكار بود، و اطفال خود را كه به زنا متولد مىشدند به آتش مىسوزانيد، مادرش شكايت حال به حضرت صادق كرد، و آن حضرت فرمود همانا اين زن بندگان خدا را به عذاب معذب مىگردانيد، با او قدرى از تربت حسين بگذارند، چون چنين كردند قبر قبولش كرد (2).
ه‍ - استحباب سجود بر او است، چنانچه مطابق نصوص است، و موافق فتاوى، بلكه شعار اماميه است در اين اعصار، بلكه از سابق بر وجه سيره محققه كاشفه قطعيه.
ابن بابويه رضى الله عنه در (فقيه) به نحو ارسال - اعتمادى كه كمتر از غالب مسانيد نيست - به حضرت صادق عليه السلام نسبت مىدهد كه فرمود: سجود بر گل قبر حسين منور مىكند تا زمين هاى هفت گانه را، و هر كه با وى سبحه از طين قبر حسين باشد در حساب تسبيح كننده نوشته شود اگر چه تسبيح به او نكند (3).