قسم اول كرامات و مقاماتى كه براى انبياء و اولياء از قرب بدرگاه احديت و تصرف در هيوليات اشياء به تغيير صور و انشاء خلق اخر باذن خداى تعالى و كمالات نفسانيه و لذايذ روحانيه مقرر است، كه آن جناب را از آن فضايل حظ أوفى و سهم أوفر است، و تعداد آنها اجمالا در كتب مفصله علماء موجود است.
قسم ثاني خصايصى كه خداى تعالى ائمه اثنى عشر را عليهم السلام از رياست كليه بشر و حكمرانى عموم موجودات و امامت بر ما سوى الله ببركت قرابت انتساب جسمانى و نفسانى و روحانى به حضرت خاتم الانبياء صلى الله عليه وآله عنايت فرموده، وباين لحاظ خواص و شرافاتى براى ائمه ما مقرر و ثابت است كه به آن جهت بر انبياء و اوصياء سلف مقدم و مفضلند، وفي الجملة از آن خواص به اندازه اى كه در حيز تحرير بيايد علماء اماميه رضوان الله عليهم بجد وجهد كامل باقتباس از مشكوة ولايت اهل بيت و استمداد از علو همت آن بزرگواران در سمط تحرير كشيده اند، و در مطاوى كتب شريفه خود - نفعنا الله بعلومها - مندرج فرموده اند، و حضرت سيد الشهداء عليه السلام بعد از حضرت امير المؤمنين و برادر بزرگوار خود عليهم السلام از همه ائمه عليهم السلام به اجماع اماميه بلكه به اجماع امت افضل است.
قسم ثالث - جلالت هاى خاص و بزرگى هاى مخصوص است كه خاصه آن جناب در بين ائمه عليهم السلام به آنها ممتاز و مكرم است، و اين جمله امورى استكه خداى تعالى در عوض قتل آن جناب و بازاء سعادت شهادت بوى كرامت فرموده و آنچه علماى اماميه رضوان الله عليهم بعد از تتبع در اخبار مأثوره از معدن و حى و تنزيل تحصيل فرموده اند اين نوع از خصايص چهار امر است:
اول - ابوت ائمه تسعه عليهم السلام است كه خداى عز وجل آن جناب را به اين شرف برگزيد، وباين فضيلت مخصوص فرمود، چنانچه در اخبار متكثره اشارت به اين شرف خاص ومزيت مخصوص شده.