شده، وباب ابدال ولثغه (1) باب واسعى است در لغت عرب، وجماعتى درصدد استيفاء برآمدند باز هم مستدركاتى بر ايشان باقى است، وفى الزوايا خبايا.
واين معنى بر صاحب (قاموس) غالبا مشتبه موارد ابدال را حمل بر تعدد لغت كرده، واز مواضع منصوصه ابدال همزه وهاء هيم الله وايم الله در قسم است، " وهنا وانا " در ضمى متكلم، " وهيا وايا " در ندا، " ولهنك ولانك " در تأكيد، " وهيه وايه " در استزاده، " وهال وآل "، " وهداه واداه "، " وهروت واروت "، " وهراق واراق " در اراقه، " وهسد واسد " و " هجيج واجيج " " وهياك واياك " در خطاب " وهوقه واوقه " بمعنى جماعت، " وباه وباء " در جماع، " وارجاه وارجاء " در تأخير "، " وبده وبدء "، " ودره ودرء " بمعنى طلع ودفع الى غير ذلك من المواضع، واصالت عدم وضع مؤيد قول نافى تعدد است، ومستأنس بوجوه لغات عرب واختلافات السنه ايشان در زياده ونقص، وتغيير وتبديل جازم يا مطمئن بصحت اين دعوى است، وبالجمله تهيؤ به معنى گرفتن هيئت امرى وساخته شدن وآماده گشتن براى آنكار است، وتهيئه اعطاى هيئت واعداد وعدت امرى است، والله العالم.
(بابى انت وامى) ج - پدر و مادرم فداى تو باد.
ش - اين جمله در اصل وضع شده براى دعاء تقديه، و معنى آن چنان است كه اگر بلائى يا آفتى بر تو وارد شود خداى جان پدر و مادر مرا فديه ووقايه تو كند، و روح آن دو نفر آماج تير آن بلا شود، و اين كلام دلالت دارد بر اينكه آن مفدى در نظر قائل أعز أز والدين او هستند، و صحت او متوقف است بر حيوة مخاطب وحيوة والدين، چه مرده نه مفدى مىشود نه مفدى به، و اين