و اين استدلال بر طريقه خودشان هم واهيست، چه عدالت در امام جماعت در مذهب اهل سنت شرط نيست، بلكه در (شرح عقايد نسفيه) نظير همين كار را شاهد گرفته، و گفته دليل بر مدعى نماز كردن ائمه دين است با خلفا با ظهور جور، و انتشار فجور از ايشان، از اينجا معلوم مىشود كه اين طايفه كه از اهل بيت اعراض كردند بچه گونه از مردم متمسك شدند و از كه اخذ احكام كردند، و حال صحاح ايشان هم معلوم شد كه رجال آنها مثل مروان وعبد الملك ومغيرة بن شعبة ومعاويه وعمرو بن عاص واتراب ايشان كه همه حرام زاده، و همه بشهادت رسول خداى كافر و منافق و ملعون بودند، چه ميزان همه اين امور علي عليه السلام است، و از متواترات است كه پيغمبر فرمود " يا على لا يبغضك الا منافق ولا يحبك الا مؤمن " (1).
و عمده اين است كه ضعف دين و فساد مبناى ايشان را بتوفيق خداى تعالى از كتب خود ايشان ثابت مىكنيم و معنى " انهم لهم المنصورون (173) وان جندنا لهم الغالبون " (174 / 37) واضح ومبين و معلوم ومبرهن مىشود.
والحمد لله على وضوح الحجة.
فايدة مروان خود يقينا مشمول لعن در اين دعا هست، و اولاد او نيز داخلند، و وجوه اولاد او چهار نفرند: عبد الملك كه به او مكنى بود و خليفتى روى زمين يافت، وعبد العزيز كه والى مصر شد، و محمد كه ولايت جزيره يافت، و بشر كه حكمران عراقين بود، واكبش اربعه در كلام علي عليه السلام را ابن ابى الحديد اشاره به اينها گرفته، واشهر واظهر آنست كه اشاره به اولاد عبد الملك باشد كه همه خليفه شدند، و روزگار امت در عهد ايشان سياه و حالشان تباه شد، كه وليد، و سليمان، و يزيد،