شده‌ايم با سازگاران شما، و مصداق واقعى جنگ و پيكار شده‌ايم با محاربين شما.
يوم: بحسب اصل لغت يا از اول طلوع آفتاب است تا غروب او - چنانچه مشهور لغويين است، و مطابق با اصطلاح حكماى فرس و علماى هيئت و حساب - يا از اول طلوع فجر است تا غروب، چنانچه ابن هشام در (شرح كعبيه) تصريح به او كرده، و ظاهر اينستكه تفسير ثانى تحديد يوم شرعى است نه تعيين معنى لغوى، و اين بى بضاعت در منظومه (ميزان الفلك) تلويحى به اين معنى كرده مىگويد:
واليوم من طلوع جرم الشمس * الى غروبها بزعم الفرس كذاك في النجوم والحساب * وذاك في السنة والكتاب يؤخذ من طلوع فجر صادق * الى ذهاب حمرة المشارق و تفصيل اين جمله كه غايت نهار زوال حرمت است - كما هو الحق المعروف من مذهب الاماميه - يا غروب قرص - چنانچه مذهب اهل سنت است، وشرذمه‌اى از علماى شيعه نظر به اخبارى كه محمولند بر تقيه يا اخبار قول سابق مفسر و حاكم بر آنها است مايل يا قائل به او شدند - بيرون وظيفه اين شرح است، و گاه باشد كه يوم در مطلق زمان استعمال شود چنانچه ابن هشام در (شرح كعبيه) تصريح به او كرده، و از سيبويه نص به او حكايت شده، و استشهاد نموده به اينكه مىگويند: " انا اليوم افعل كذا " و وقت حاضر را اراده مىكنند، و از اين قبيل است " تلك ايام الهرج " چنان كه بعض شراح (قاموس) گفته‌اند، واكثر لغويين وادبيين به اين معنى تنصيص نموده اند، و استعمال او در لفظ " يوم القيامه " اظهر اين است كه مبنى بر همين معنى باشد نه به ملاحظه طلوع و غروب كه وقوف بر ظواهر عبارات مذكوره اخذ آنها است، در حقيقت يوم اگر چه ممكن است بگوئيم كه حقيقت يوم مدت ظهور شمس است در نصف مرئى فلك، واخذ طلوع و غروب به جهت اشاره به حال افراد معهوده از او است در خارج، و بنابراين يوم