بر سر من ريخت و پس از من نيز بر سر فرزندانم خواهد ريخت. مگر من با قريش چه كرده ام؟! اگر كسى را از آنان كشته ام به فرمان خدا و رسول او بوده است، اگر آنان مسلمانند آيا پاداش كسى كه فرمان خدا و رسول را برده چنين است؟ (1) 22 - و فرمود: من از روزى كه خداوند پيامبر خود را از اين جهان برد تا به امروز پيوسته مظلوم بوده ام. (2) 23 - مسيب بن نجبه گويد: على عليه السلام مشغول سخنرانى بود كه مرد عربى فرياد مظلوميت برداشت، آن حضرت به او فرمود: نزديك بيا، وى نزديك شد، امام فرمود: به من به اندازه ريگهاى بيابان و موهاى بدن حيوانات ستم شده است. (3) 24 - ابوذر رحمه الله از اميرمؤمنان عليه السلام به عنوان شيخ مظلوم ستمديده ياد مى كرد. (4) و آن حضرت سر به چاه مى كرد و تا نيمه بدن را فرو مى برد و چنين درد دل مى كرد:
(در سينه دردها دارم كه چون دل تنگ شوم دست بر زمين كوبم و راز خود را با آن در ميان نهم. پس هر گاه زمين گياهى بروياند آن گياه از كشت من است). (5) 25 - و فرمود: كسى به من گفت: اى پسر ابى طالب، تو بر حكومت بس حريصى! گفتم: بلكه به خدا سوگند شما حريص تر و دورتريد و من سزاوارتر و نزديكتر! من تنها حق خودم را مى طلبم وشما مانع آن مى شويد و مرا از آن دور مى سازيد. و چون در حضور جمع چوب حجت بر سرش كوفتم تازه از خواب