آنچه بر من حرام است. حمزة بن عبد المطلب گفت: اى رسول خدا، من عموى شما هستم و من از على به شما نزديكترم! فرمود: (اى عمو، راست مى گويى، اما به خدا سوگند اين دستور من نيست بلكه از سوى خداى متعال است)...
چكيده همه اين بيانات آن است كه: باز گذاردن اين در به سوى مسجد و اجازه داشتن اهل بيت نسبت به آنچه خداوند به رسولش اجازه داده و ويژه او ساخته بود مبتنى بر نزول آيه تطهير درباره آنان است كه هر نوع پليدى را از آنان بر طرف مى سازد. و گواه آن حديث مناشده (1) آن حضرت در روز شورا است كه اميرمؤمنان عليه السلام در آن فرمود: (آيا جز من كسى در ميان شما هست كه كتاب خدا بر پاكى او گواه باشد؟ تا آنجا كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در خانه همه مهاجران به مسجد را بست و در خانه مرا بازگذاشت؟)... (2) مرحوم علامه بحر العلوم طباطبائى در ارجوزه فقهى خويش گويد:
والسر في فضل صلاة المسجد * قبر لمعصوم به مستشهد بقطرة من دمه مطهرة * طهره الله لعبد ذكره والنص في المعصوم بالغسل ورد * تعبدا بالغسل مع طهر الجسد (راز اين كه نماز در مسجد فضيلت دارد آن است كه قبر معصومى شهيد در آن است).
(و به خاطر قطره اى از خون پاك او كه در آن مكان ريخته خداوند آنجا را براى بنده ذاكر خود پاكيزه (و مسجد) ساخته است).
(و اين كه درباره معصوم نص رسيده كه بايد او را (پس از مرگ) غسل داد، از روى تعبد به غسل است، با آن كه جسد او پاكيزه است).