بماند، بايد نماز را تمام بخواند، و همچنين اگر قصدش اين باشد كه مثلا از ظهر روز اول تا ظهر روز يازدهم بماند.
مسأله 1345 - مسافرى كه مى خواهد ده روز در محلى بماند، در صورتى بايد نماز را تمام بخواند كه بخواهد تمام ده روز را در يك جا بماند، پس اگر بخواهد مثلا ده روز در نجف و كوفه يا در تهران و شميران - در صورتى كه مردم آنها را دو محل مى دانند - بماند، بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1346 - مسافرى كه مى خواهد ده روز در محلى بماند، اگر از اول قصد داشته باشد كه در بين ده روز به اطراف آن جا - كه به قدر حد ترخص تا كمتر از چهار فرسخ دور باشد - برود، در صورتى كه مدت رفت و آمدش به اندازه اى باشد كه در نظر عرف با اقامت ده روز او در آن محل منافات نداشته باشد - مانند يك يا دو ساعت - بايد نماز را تمام بخواند، و اگر مدت بيشتر از اين باشد، در صورتى كه تمام روز يا شب باشد نمازش شكسته است، و در غير اين صورت بنابر احتياط واجب نماز را هم تمام و هم شكسته بخواند.
مسأله 1347 - مسافرى كه تصميم ندارد ده روز در محلى بماند - مثلا قصدش اين است كه اگر رفيقش بيايد يا منزل خوبى پيدا كند ده روز بماند - بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1348 - كسى كه تصميم دارد ده روز در محلى بماند، اگر احتمال بدهد كه براى ماندن او مانعى پيدا شود و احتمال او عقلايى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1349 - اگر مسافر بداند كه مثلا ده روز يا بيشتر به آخر ماه مانده و قصد كند كه تا آخر ماه در جايى بماند، بايد نماز را تمام بخواند، بلكه اگر نداند تا آخر ماه چقدر مانده و قصد كند تا آخر ماه بماند، در صورتى كه آخر ماه معلوم باشد چه روزى است - مثلا معلوم باشد روز جمعه است - ولى مسافر نداند كه روز اول قصدش پنجشنبه است تا مدت اقامتش نه روز باشد، يا چهارشنبه تا ده روز باشد، در اين صورت نيز اگر بعد معلوم شود كه روز اول قصدش چهارشنبه