مسأله 312 - اگر بعد از نماز بداند كه وضوى او باطل شده ولى شك كند كه بعد از نماز باطل شده يا قبل از آن، نمازى كه خوانده صحيح است.
مسأله 313 - اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مى ريزد، يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى كند، بايد وضو و نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى كند انجام دهد، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب وضو و نماز است بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب وضو و نماز را به جا آورد و كارهاى مستحب را ترك نمايد.
مسأله 314 - اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى كند و در بين نماز يك يا چند دفعه بول يا غائط از او خارج مى شود، اگر همان نماز را با يك وضو بخواند كفايت مى كند هر چند احتياط مستحب اين است كه هر وقت بول يا غائط از او خارج شد در فاصله اى كه موالات به هم نخورد، وضو بگيرد و بقيهء نماز را بخواند.
مسأله 315 - كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود يك وضو براى چندين نماز او كافيست، مگر اين كه محدث به حدث ديگرى گردد، و بهتر آن است كه براى هر نماز يك وضو بگيرد و براى به جا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط وضوى ديگر لازم نيست.
مسأله 316 - كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود، لازم نيست بعد از وضو فورا نماز بخواند، اگر چه احتياط مستحب اين است كه بعد از وضو فورا نماز بخواند.
مسأله 317 - كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود بعد از وضو بنابر احتياط مستحب از مس آنچه كه مس آن بر محدث حرام است اجتناب نمايد.
مسأله 318 - كسى كه بول او قطره قطره مى ريزد، بايد براى نماز به وسيلهء كيسه اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى كند خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، مگر در صورتى كه موجب حرج باشد.