مسأله 247 - اگر شك كند پوست صورت از لاى مو پيداست يا نه، بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند.
مسأله 248 - شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمى شود واجب نيست، ولى بايد يقين كند كه از جاهايى كه بايد شسته شود چيزى باقى نمانده است، و كسى كه نمى دانسته بايد مقدارى را بشويد كه يقين به تحقق واجب پيدا شود، اگر نداند در وضوهايى كه گرفته آن مقدار را شسته يا نه، نمازى را كه با آن وضو خوانده است و وقتش باقى است با وضوى جديد اعاده نمايد، و نمازهايى كه وقتش گذشته قضا كند.
مسأله 249 - بايد دستها را از بالا به پايين شست، و اگر از پايين به بالا بشويد باطل است، و همچنين صورت را بنابر احتياط واجب.
مسأله 250 - اگر دست را تر كند و به صورت و دستها بكشد، چنانچه ترى دست به قدرى باشد كه به واسطهء كشيدن دست آب كمى بر آنها جارى شود، كافيست.
مسأله 251 - بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.
مسأله 252 - براى آن كه يقين كند آرنج را كاملا شسته بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.
مسأله 253 - كسى كه پيش از شستن صورت دستهاى خود را تا مچ شسته، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان بشويد، و اگر فقط تا مچ بشويد وضوى او باطل است.
مسأله 254 - شستن صورت و دستها در وضو، مرتبهء اول واجب و مرتبهء دوم مستحب و مرتبهء سوم و بيشتر از آن حرام مى باشد، و اين كه كدام شستن اول يا دوم يا سوم است مربوط به اين است كه شستن عضو به قصد وضو باشد، مثلا اگر سه مرتبه آب به صورت بريزد و به مرتبهء سوم قصد شستن براى وضو نمايد، اشكال ندارد و مرتبهء سوم شستن اول شمرده مى شود، ولى اگر سه مرتبه آب به صورت بريزد و به هر يك قصد شستن براى وضو نمايد مرتبهء سوم حرام است.