(سوم) براى طواف واجب در حج يا عمره.
(چهارم) اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد.
(پنجم) اگر نذر كرده باشد كه جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند، در صورتى كه آن نذر صحيح باشد، مانند بوسيدن قرآن.
(ششم) براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده، يا براى بيرون آوردن آن از محلى كه بودن قرآن در آن محل موجب هتك است، در صورتى كه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولى چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بى احترامى به قرآن باشد، بايد بدون اين كه وضو بگيرد قرآن را از آن محل بيرون آورد، يا اگر نجس شده آب بكشد.
مسأله 323 - مس نمودن خط قرآن - يعنى رساندن جايى از بدن به خط قرآن - براى كسى كه وضو ندارد حرام است، و رساندن موى بدن به قرآن مانعى ندارد در صورتى كه از توابع بشره شمرده نشود، و اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگرى ترجمه كنند مس آن در غير اسم ذات و اسماء صفات خداوند متعال اشكال ندارد.
مسأله 324 - جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست، ولى اگر مس نمودن آنان بى احترامى به قرآن باشد بايد از آن جلوگيرى كنند.
مسأله 325 - كسى كه وضو ندارد - بنابر احتياط واجب - نبايد اسم ذات و اسماء صفات خداوند متعال را به هر زبانى كه نوشته شده باشد مس نمايد، و احتياط مستحب آن است كه اسماء مباركهء چهارده معصوم (عليهم السلام) را هم بدون وضو مس ننمايد.
مسأله 326 - اگر پيش از وقت نماز به قصد اين كه با طهارت باشد وضو بگيرد يا غسل كند، صحيح است، و اگر نزديك وقت نماز هم به قصد مهيا بودن براى نماز وضو بگيرد اشكال ندارد، بلكه مستحب است.
مسأله 327 - كسى كه يقين يا حجت شرعيه دارد كه وقت داخل شده، اگر نيت وضوى واجب كند و قصدش مقيد به وجوب نباشد و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوى او صحيح است.