الاحسن) (1) و بين حق و باطل، حق را مىپسندند (و قل جآء الحق وزهق البطل إن البطل كان زهوقا) (2) و بين صواب وخطا، صواب را مى پسندد (لا يتكلمون إلا من أذن له الرحمن وقال صوبا) (3) كسى را به امامت امت مى پسندد كه امامت او امامت علم و عدل و سلامت و حكمت و صواب و حق و هدايت باشد، و با آن كه انتخاب احسن محبوب خداست (الذين يستمعون القول فيتبعون أحسنه) (4) و امر به اخذ به احسن مى كند (وأمر قومك يأخذوا بأحسنها) (5) و امر به قول احسن مى كند (و قل لعبادى يقولوا التى هى أحسن) (6) وهنگام مجادله، امر به جدال به احسن مى كند (وجد لهم بالتى هى أحسن) (7) و هنگام دفع، امر به دفع به احسن مى كند (ادفع بالتى هى أحسن) (8) و خود جزا به احسن مى دهد (ولنجزينهم أجرهم بأحسن ما كانوا يعملون) (9) واحسن الحديث را نازل مى كند (الله نزل أحسن الحديث) (10) آيا ممكن است براى امامت امت به جز احسن كه اكمل وافضل و اعلم واعدل وجامع صفاتى است كه در اين حديث است كسى را بپسندد؟!
و با آن كه امر به اتباع احسن مستلزم متبوعيت احسن است چگونه ممكن است به امامت ومتبوعيت غير احسن راضى شود؟!
(و من أحسن من الله حكما لقوم يوقنون) (11) و به اين جهت فرمود: " وانتدبه لعظيم امره وانبأه فضل بيان علمه ونصبه علما لخلقه وجعله حجة على اهل عالمه و ضياء لاهل دينه والقيم على عباده رضى الله به اماما لهم ".