تقديسى، سپس نور مرا شكافت و آسمانها و زمينها را از آن آفريد و من به خدا سوگند از آسمانها و زمين بزرگترم، و نور على بن ابى طالب را شكافت و عرش و كرسى را از آن آفريد وعلى بن ابى طالب به خدا سوگند از عرش و كرسى برتر است، و نور حسن را شكافت و لوح و قلم را از آن آفريد وحسن به خدا سوگند از لوح و قلم برتر است، و نور حسين را شكافت و بهشتها و زنان بهشتى را از آن آفريد و حسين به خدا سوگند برتر از حورالعين است.
آن گاه مشارق ومغارب تاريك بود، فرشتگان به خداوند شكوه بردند و خواستند كه آن تاريكى را از آنان بردارد، خداوند كلمه اى گفت و از آن روحى را آفريد، سپس كلمه اى ديگر گفت و از آن كلمه نورى را آفريد، آن گاه آن نور را به آن روح پيوند داد و در جايگاه عرش نهاد و از نور آن مشارق ومغارب روشن گشت، و او فاطمه زهرا ست و از همين رو زهراء ناميده شد، زيرا از نورش آسمانها روشن شد.
اى پسر مسعود، چون روز قيامت شود خداى بزرگ به من وعلى گويد: هر كه را خواهيد به بهشت بريد و هر كه را خواهيد به دوزخ در آريد، و اين است معناى اين آيه: (شما دو تن درافكنيد در دوزخ هر كفركيش عناد ورزى را)، (1) كافر كسى است كه نبوت مرا انكار كند، و عناد ورز كسى است كه ولايت على بن ابى طالب و خاندان او را انكار نمايد، و بهشت از آن شيعيان و دوستان او است.
(2) رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در ضمن حديثى فرمود: هان بدانيد كه از شيعيان على عليه السلام كس هست كه در روز قيامت بيايد در حالى كه در كفه ترازوى عملش گناهانى