خداوند زمامدار آن است مى باشد، و راه و روش او صراط است و پل دوزخ صراط است زيرا عبور كنندگان بر خود را به بهشت مى رساند و اين از الطاف و عنايات الهى است و اگر آن نبود هيچ كس از آتش دوزخ رهايى نمى يافت، بلى آن صراط از مو باريكتر و لبه تيغ تيزتر است.
اينك با يك نگاه به حديث امام صادق عليه السلام كه فرمود: صراط در دنيا امام واجب الاطاعة و صراط در قيامت پل دوزخ است و هر كه در دنيا امام را بشناسد از آن پل عبور كند و هر كه نشناسد پايش بر پل بلغزد و در دوزخ سرنگون شود، - و نگاهى به سخن علامه شهرستانى كه راه و روش على عليه السلام صراط است، مطلب به خوبى روشن مى گردد. و شايد اشاره به همين نكته باشد كه على عليه السلام فرمود:
منم صراط و پلى كه ميان بهشت و دوزخ كشيده شده است، و منم ميزان).
روى همين حساب هر چه در دنيا پيروى از على و اولاد معصومش عليهم السلام قوى تر باشد عبور از صراط قيامت آسان تر خواهد بود، و اگر بر عكس باشد عبور از آن دشوارتر است و راه آن تنگ تر. زيرا چگونگى عبور مردم از صراط قيامت بستگى به اندازه شناخت و پيروى از آن معصومين عليهم السلام دارد، برخى مانند برق مىگذرند، برخى مانند اسب دونده، برخى بر روى شكم و دست خزنده، برخى چون پياده و برخى آويزان و افتان و خيزان كه گهگاه قسمتى از بدنشان گرفتار آتش مى شود. اين را داشته باش، و بدان كه در اخبار وارد است كه مردم در روز قيامت با نور امير مؤمنان عليه السلام از صراط مىگذرند، و هيچ كس از صراط عبور نتواند كرد مگر با در دست داشتن پروانه عبور از سوى آن حضرت. و اينك برخى از آن روايات:
1 - پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و گفت: اى محمد، آيا تو را بشارت دهم كه به چه وسيله از صراط مىگذرى؟ گفتم: آرى، گفت: تو با نور خدا مىگذرى وعلى به نور تو مىگذرد و نور تو از نور خداست، و امت تو به