و وصايت على عليه السلام (1).
6 - ابو سعيد خدرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كه مى فرمود: اى على، خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نفرمود جز آن كه او را خواه و ناخواه به ولايت تو فراخواند. (2) 7 - محمدبن مسلم از امام باقر عليه السلام كه مى فرمود: خداى متعال از پيامبران بر ولايت على عليه السلام پيمان گرفت، و از آنان پيمان گرفت كه ولايت على را تبليغ كنند. (3) 8 - مفضل بن عمر گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمود: خداى متعال در فرمانروايى خويش يگانه بود، پس خود را به بندگانش شناساند، آن گاه امر خويش را به آنان واگذارد و بهشت خود را به آنان ارزانى داشت. پس هر يك از جن و انس را كه خدا بخواهد دلش را پاكيزه سازد او را آشناى به ولايت ما كند. و هر كه را خواهد كه دلش را تاريك كند معرفت ما را از او باز دارد. سپس فرمود: اى مفضل، به خدا سوگند كه آدم مستحق آن نشد كه خداوند او را به دست خويش بيافريند و از روح خود در او بدمد جز به داشتن ولايت على عليه السلام، و خداوند با موسى سخن نگفت جز به داشتن ولايت على عليه السلام، و عيسى بن مريم را نشانه اى براى جهانيان نساخت مگر با خضوع در برابر على عليه السلام. سپس فرمود:
خلاصه بگويم: هيچ آفريده اى شايستگى نظر عنايت حق را نيافت جز به فرمانبرى از ما. (4) 9 - نوشته اى به خط مبارك امام عسكرى عليه السلام چنين يافت شده است: پناه مى برم به خدا از گروهى كه محكمات كتاب (قرآن) را حذف كردند، (5) و خداوند