يا چهره آن حضرت يا على مرتضى عليه السلام است؟ و ضمير در منه آيا به خداوند متعال باز مى گردد يا به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم؟ و ضمير در قبله آيا به من موصول باز مى گردد يا به بينه؟ و آيا اماما ورحمة حال از براى شاهدند يا از براى كتاب موسى؟ تا آنجا كه علامه طباطبائى رحمه الله گفته است: داستان اين آيه از جهت احتمالاتى كه در مفردات الفاظ و ضميرهاى آن مى رود عجيب است، و اگر اين احتمالات در يكديگر ضرب شود به هزارها احتمال بالغ مى گردد كه برخى درست و برخى نادرستند (1) - اما با كمك اخبار بسيارى كه از طريق عامه و خاصه درباره آن رسيده است دلالت دارد بر آن كه مراد از (آن كس كه حجتى روشن از پروردگار خود در دست دارد) رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است و مراد از (شاهدى از وى كه به دنبال او است) على مرتضى عليه السلام است، و اين كه فرموده: (اين شاهد از او است) يعنى گويا پاره اى و جزئى از وجود رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است، و اوصياى بزرگوار او عليهم السلام نيز يكى پس از ديگرى (بنا بر وحدت ملاك) همه شاهدانى از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى باشند.
در اينجا سخن فخر رازى و امثال او از دانشمندان عامه را بنگر كه چگونه خداوند حقيقت را بر زبانشان جارى ساخته است!
وى در تفسير خود گويد: قول سوم درباره اين آيه آن است كه مراد از شاهد على بن ابى طالب رضى الله عنه است، يعنى او آن بينه (دليل روشن) را مى خواند يا به دنبال آن مى رود. و (منه) يعنى اين شاهد پاره اى از وجود محمد صلى الله عليه و آله و سلم است، اين به منظور گرامى داشت اين شاهداست كه وى پاره اى از وجود آن حضرت است. (2) نتيجه: چون على عليه السلام پاره اى از وجود رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است و با حضرتش