شايد اين معنى كه هيچ گونه وسوسه و شك و ترديد و اضطرابى به آن بزرگواران دست نداد و اين كه مباهله تنها ميان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و نجرانيان نبود بلكه همه پنج تن عليهم السلام طرف دعوا بودند از دقت در خود آيه شريفه به دست آيد.
علامه طباطبائى رحمه الله گويد: در اينجا نكته اى است و آن اين كه: خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرموده است: (پس از آن كه دانش آن به تو رسيد مباهله كن)، و اين مى رساند كه چون تو يقين به حقانيت خويش دارى دل خوش دار كه به اذن خدا پيروز مى شوى و خدا ياور توست و هيچ گاه تو را تنها نخواهد گذارد.
و نيز گويد: مباهله و ملاعنه گرچه به حسب ظاهر ميان احتجاج گونه اى بود ميان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و نجرانيان، ولى اين دعوت عموميت داشت و فرزندان و زنان را نيز شامل بود تا دليل اطمينان داعى به حقانيت و راستى دعوت خود باشد، زيرا خداوند مهر و محبت زن و فرزند را در دل انسان به وديعت نهاده و انسان در راه نگهدارى آنان جانفشانى مى كند و به خاطر حمايت از آنان و غيرت بر آنان خود را به خطر مى اندازد، ولى مى بينيم كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آنان را به همراه خود مى آورد حتى فرزندان را كه طبيعتا علاقه بيشترى به آنان دارد جلو مى اندازد!
و نيز گويد: اين كه فرموده است: (پس لعنت خدا را قرار مى دهيم) بيان حال ابتهال و زارى آنان به درگاه خداست، و اين كه فرموده: (قرار مى دهيم) و