دو معجزه خداوند او را مأمور كرد كه به سوى فرعون و اطرافيان او كه از حد خود تجاوز نموده بودند برود و آنان را به سوى خدا دعوت كند. موسى گفت:
پروردگارا! من يكى از آنان را كشته ام و مىترسم كه مرا بكشند... (تا آخر داستان) اينك گوييم: از اين آيات به خوبى روشن است كه در چند جا ترس و دلهره به موسى عليه السلام دست داد، اما طبق آيه تطهير خداوند هرگونه رجسى را كه اضطراب و وسوسه و شك و ترس نيز از مصاديق آن است از اهل بيت عليهم السلام برده است، بنابر اين هر منصفى مى داند كه نمى توان آياتى را كه درباره ء موسى عليه السلام نازل شده با آيه تطهير كه در شأن اهل بيت عليهم السلام است مساوى دانست. هيچ كس نمى تواند اين آيات را با آيه اى كه درباره فداكارى على عليه السلام در شب هجرت كه در بستر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم خوابيد نازل شده است يكسان شمرد، و آن آيه اين است: و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤف بالعباد (1) (و از مردم كس هست كه در راه رضاى خدا جانفشانى مى كند، و خدا به بندگان مهربان است).
بسيارى از دانشمندان عامه نزول اين آيه را درباره اميرمؤمنان عليه السلام مى دانند.
فخر رازى گويد: درباره شأن نزول اين آيه رواياتى رسيده است. روايت سوم آن كه: درباره على بن ابى طالب نازل گشته است. آن حضرت در شبى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به سوى غار رفت در بستر او خوابيد. و روايت است كه چون على در بستر پيامبر خوابيد جبرئيل عليه السلام نزد سر و ميكائيل نزد پاهاى او ايستادند، و جبرئيل ندا مى كرد: به به، آفرين به تو، كيست مانند تو اى پسر ابى طالب؟! خداوند به تو بر